Voetbalreizen: Sevilla en het afscheid van een icoon

Credits: Marco Oomen Fotografie

Het is de zomer van 2016. Het is snikheet in het Zuiden van Spanje. In Sevilla laten de weerstations op straat temperaturen van boven de 45 graden zien. Dat is niet alles wat vandaag in Sevilla broeit. Het is 14 augustus en Sevilla loopt uit om het eerste duel om de Spaanse Supercopa de España te aanschouwen. Het grote FC Barcelona van Lionel Messi, Luis Suarez en Andres Iniesta komt op bezoek. Toch zouden zij die avond niet de meeste aandacht krijgen.

Mijn voetbalreis naar Sevilla – FC Barcelona is onderdeel van een vakantie naar Andulusie. Voor Sevilla koos ik voor een van de hotels in en rondom metro- en treinstation San Bernardo. Een levendige buurt op een steenworp afstand van het centrum van Sevilla, en op gepaste afstand van Estadio Ramón Sánchez Pizjuán dat plaatsbiedt aan ruim 45.500 toeschouwers. Op die manier kon ik het centrum zowel lopend als per metro (eigenlijk is het meer een tram) bereiken maar ook in de avond het stadion van Sevilla makkelijk bereiken.

De tickets van dit Supercopa kon ik heel eenvoudig online bestellen via de website van Sevilla. Geen enkel probleem ondanks mijn gebrekkige kennis van de Spaanse taal. Ik kon zelfs nog mijn eigen plaatsje uitzoeken en hoefde niet op een later moment mijn tickets op te halen. Een PDF met daarin de barcode bood uitkomst. Ik had toen nog niet kunnen vermoeden dat het een bijzondere avond voor de fans van Sevilla kon worden.

Voorafgaand aan de wedstrijd tegen FC Barcelona nam José Antonio Reyes namelijk afscheid van de fans van Sevilla. Een kind van de club, opgegroeid in armoede (Reyes is een Roma) en groot geworden bij Sevilla. Al op zestienjarige leeftijd maakte hij zijn debuut en speelde een grote rol in de promotie van Sevilla naar de Primera Division in 2000-2001. Reyes speelde verdeeld over twee periodes ruim acht jaar in het eerste elftal van Sevilla. Tussendoor kwam hij uit voor clubs als Arsenal, Real Madrid, Atletico Madrid en Benfica. Bij Arsenal behoorde hij samen met onder andere Thierry Henry en Dennis Bergkamp tot The Invincibles die in het seizoen 2003-2004 geen enkele wedstrijd in de Premier League verloor. Ook speelde hij 21 keer voor het nationale team van Spanje.

Aan al het goede komt een eind. Na zijn rondreis langs de Europese velden streek Reyes in 2012 weer neer in Sevilla. In de zomer van 2016 besloot de clubleiding van Sevilla het aflopende contract van Reyes niet te verlengen. De aanvaller nam de wijk naar Espanyol maar kreeg voorafgaand aan het Supercopa duel tegen FC Barcelona eerst nog een groots afscheid van de fans van Sevilla die hem absoluut nog niet waren vergeten. Reyes kreeg een ereronde en een groot afscheid van de fans van Sevilla. Hun club beschikt misschien wel over een van de meest mooie clubliederen. Het is het Himno Centenario Del Sevilla FC dat in 2005 voor het jubileum van de club werd geschreven. Deze avond kwam het lied uit tienduizenden Spaanse kelen. Indrukwekkend.

Onlangs overleed Reyes op 35-jarige leeftijd na een auto ongeluk. Reyes reed veel te hard in zijn bolide en zou de botsing op een snelheid van 220 kilometer niet meer overleven. In de zomer van 2016 werd het 0-2 voor FC Barcelona door goals van Suarez en Munir. Sevilla had zeker kansen maar was niet opgewassen tegen de kwaliteiten die FC Barcelona had. Drie dagen later zou FC Barcelona ook op eigen veld met 3-0 winnen.

Nu ruim drie jaar later krijg ik nog altijd kippenvel van het afscheid van de voetballegende Reyes, de fans van Sevilla en dat bijzondere Himno Centenario Del Sevilla FC dat meer dan eens luidkeels werd gezongen. Het plaatst ons leven duidelijk in perspectief.